Binnenkijken• Modern interieur

Ruime villa op het Brabantse platteland

Geldrop Nederland maart 2011 – Het project is een ruime villa op het Brabantse platteland. Het is niet zomaar een huis. Hoewel het op het eerste gezicht lijkt op een eenvoudig blok met een schuin dak, is bij dit gebouw de compositie van licht en ruimte van belang. Tegelijkertijd is het project een beschouwing op de functie van het moderne huis.

Het gebouw staat achteraan een grote en vlakke kavel. De horizontale lijnen van de gevel lopen door in het toegangspad vanaf de weg. Zowel dak als begane grond zijn grote, hoekige antraciet-kleurige blokken die in contrast staan met grote glasvlakken die het lijnenspel strak en ordentelijk houden. Onder maaiveld is het een ander verhaal. Parallel aan het toegangspad, aan de voorkant van het huis, daalt een betonnen trap af op een kelder-patio, die opent op een glazen ontvangst- en speelruimte. Aan weerszijden van deze ondergrondse ruimte zijn slaapkamers. Aan de achterkant loopt het verlengde van dezelfde lijn weer omhoog door als lange hellingbaan die diep in de tuin uitkomt.

Huis & inrichting van een gezin

Villa Geldrop is een huis voor het gezin van een zakenman. Als huis bekeken is het makkelijk te vatten. Slaap- en badkamers zijn onder de grond verscholen. Woonkamer, eetruimte en keuken staan met elkaar in verbinding op de begane grond. Daarboven, in een ruimte die aan intiemiet wint vanwege de helling van het dak, is een studieruimte. De kwaliteit van deze ruimte wordt verhoogt door indirect licht dat ontstaat door slimme plaatsing van vensters. Ook de openingen vanuit de ruimte naar de benedenverdieping toe draagt hieraan bij; de bovenste verdieping wordt een soort entresol. Al met al is het een huis dat, ondanks een vrij heftige geometrie, eerder ruim voelt dan groot, en eerder behaaglijk dan steriel.

Meer dan een huis

Dit gebouw is echter meer dan een huis. Vooral vanwege de verschillende, maar elkaar aanvullende, eisen van cliënt en architect, leent het project zich voor een analyse op meerdere niveaus. Er bestaat een sterke zicht-relatie langs de hoofdas van het huis, door de betonnen ‘bak’ die de ruimtelijkheid
van het project definieert. Dit effect wordt vergroot doordat de twee trappenhuizen naar de zijkanten zijn verplaatst. Deze trappen lopen van de kelderverdieping omhoog; een daarvan stijgt door tot de zolder. Vanuit deze ontsluiting, en met de plattegronden als leidraad, kan het project worden beschouwd als een moderne interpretatie van het classicistische grid-plan, dat bekend is uit het werk van renaissancearchitecten als Palladio.

Hierdoor ontdekken wij een essentiële waarde van het project. Het kanaal dat door het gebouw heen snijdt, en de oriëntatie van de kamers naar de tuin toe, bevestigen het belang en de kwaliteit van het licht en de ruimte die gecreëerd zijn. Op deze manier wordt de plaatsing van alle vertrekken duidelijk: het is een slimme organisatie van ruimte en licht, met een krachtig resultaat.